ΦΛΑΟΥΤΟ

Το Φλάουτο, παρόλο που σήμερα κατασκευάζεται από ασήμι ή άλλα μέταλλα, ανήκει στην κατηγορία των ξύλινων πνευστών.

Ο Πλαγίαυλος, το αρχαίο όνομα του φλάουτου, εξαιτίας της πλάγιας θέσης, ως προς το κεφάλι του, που το κρατά ο εκτελεστής, συναντάται από τα πανάρχαια χρόνια σε όλους τους λαούς που ανέπτυξαν μουσικούς πολιτισμούς.

Το φλάουτο είναι ένα ιδιαίτερα εκφραστικό όργανο με έντονο προσωπικό και ευδιάκριτο χρώμα στην ψηλή περιοχή, αλλά και ζεστό, συγκινητικό στη μεσαία και χαμηλή.

Ο ρόλος του στα πνευστά, είναι ανάλογος του βιολιού στα έγχορδα, καθώς η δεξιοτεχνία του, η ευκινησία-ταχύτητα και τα περάσματα από τη μια ηχητική περιοχή στην άλλη, είναι απαράμιλλη!

Οι Ωδειακές σπουδές Φλάουτου, αρχίζουν στην ηλικία των 9 ή 10 ετών ή σε μεγαλύτερες ηλικίες, ενώ για τα μικρότερα παιδιά, που επιθυμούν να προσεγγίσουν τα πνευστά, προσφέρεται η εκμάθηση φλογέρας.

Οι σπουδαστές Φλάουτου, μαθαίνουν τη διαφραγματική αναπνοή και τη διαμόρφωση στόματος & χειλιών, ώστε να διοχετεύουν σωστά και με την απαιτούμενη πίεση τον αέρα στον ηχητικό σωλήνα.

Σε όλα αυτά εξασκούνται μελετώντας ανάλογες τεχνικές ασκήσεις, αλλά και ευχάριστα κομμάτια για κάθε επίπεδο σπουδών, αφού το φλάουτο έχει μεγάλο ρεπερτόριο.

ΦΛΑΟΥΤΟ ΜΕ ΡΑΜΦΟΣ

Ξύλινο πνευστό όργανο, που ενώ η ύπαρξή του χρονολογείται απ’ το 12^ο αι., η ονομασία του πρωτοεμφανίζεται σε ντοκουμέντο του 14^ου αι.

Πρώτο βιβλίο συστηματικής διδασκαλίας έχουμε στη Βενετία του 16^ου αι. για διάφορα μεγέθη φλάουτων με ράμφος (μπάσο, άλτο, σοπράνο και σοπρανίνο).

Η ενασχόληση με το φλάουτο με ράμφος τον 20^ο αι., τόσο σαν εύκολο όργανο για παιδιά (φλογέρα), όσο και σαν όργανο μύησης στα ξύλινα πνευστά, έχει σαν συνέπεια την αναβίωση και απόδοση της παλιάς μουσικής με όργανα εποχής.